Tag: महाभूकम्प

  • ३६० पानोरामामा हेर्नुस् पुनर्निर्मित सम्पदाहरू

    ३६० पानोरामामा हेर्नुस् पुनर्निर्मित सम्पदाहरू

    काठमाडौं । २०७२ सालको भूकम्पले देशका सम्पदा क्षेत्रहरूलाई क्षतिविक्षत बनाएको थियो । भूकम्पले भत्काएका सम्पदाहरूमध्ये आधाभन्दा बढीको पुननिर्माण सकिएको छ भने बाँकीको जारी छ ।

    २०७२ सालको भूकम्पले ९ सय २० वटा पुरातात्विक सम्पदाहरूमा क्षति पुगेको थियो । विश्व सम्पदा क्षेत्रका १ सय ७० वटा सम्पदा र उपत्यकाका ३ जिल्लाका सानाठूला गरेर ४ सय ६ वटा सम्पदामा पूर्ण क्षति भयो । यस्तै उपत्यका बाहिरका जिल्लामा रहेका ३ सय ४४ वटा सम्पदामा क्षति पुगेको राष्ट्रिय पुनर्निर्माण प्राधिकरणले जनाएको छ ।

    क्षति पुगेका ९ सय २० वटा सम्पदामध्ये ४ सय ९३ वटा सम्पदाको पुनर्निर्माण भइसकेको छ । विश्व सम्पदा क्षेत्रमा सूचीकृत १ सय ७० मध्ये १ सय १० वटा सम्पदाको पुनर्निर्माण भइसकेको छ । उपत्यकाका ३ जिल्लाका ४ सय ६ वटा सम्पदामध्ये २ सय ७ वटा सम्पदा पुनर्निर्माण भइसकेका छन् । उपत्यका बाहिरका ३ सय ४४ वटा सम्पदामध्ये १ सय ७६ वटा सम्पदा पुनर्निर्माण सम्पन्न भएका छन् ।

    हेर्नुस्  केही सम्पदाहरूकाे ३६०  पानोरामा  फाेटाेहरू:

    स्वयम्भु

    [wpvr id=”47771″]

    बाैद्ध

    [wpvr id=”47775″]

    बाैद्ध

    [wpvr id=”47776″]

    बसन्तपुर दरबार स्क्वायर

    [wpvr id=”47780″]

    बसन्तपुर दरबार स्क्वायर

    [wpvr id=”47783″]

    पाटन दरबार स्क्वायर

    [wpvr id=”47784″]

    रानीपाेखरी

    [wpvr id=”47785″]

    धरहरा

    [wpvr id=”47787″]

    सुन्धारा

    [wpvr id=”47788″]

    भक्तपुर दरबार स्क्वायर

    [wpvr id=”47789″]

    न्यातपाेल

    [wpvr id=”47790″]

    चाँगुनारायण

    [wpvr id=”47791″]

  • भग्नावशेषमा पुरिएका व्यक्तिलाई दुई दिनपछि जीवितै उद्दार गर्दा

    भग्नावशेषमा पुरिएका व्यक्तिलाई दुई दिनपछि जीवितै उद्दार गर्दा

    काठमाडौं । २०७२ वैशाख १२ गतेको महाभूकम्पलगत्तै आम मान्छे आफू र आफन्तको चिन्ता अनि उद्दारमा जुटे । तर, फोटोपत्रकार प्रकाश माथेमा पेशागत धर्म निर्वाह गर्दै फोटो भुकम्पको बिशनालीलाको फोटो खिच्न निस्किए ।

    फोटो खिच्ने क्रममा स्वयम्भु पुग्दा उनले जे देखे, त्यो उनले सोचेका पनि थिएनन् । एउटा घरमा पुरिएका व्यक्तिको सशस्त्र प्रहरीले उद्दारको प्रयास गरिरहेका थिए । उद्दारका क्रममा जिउँदा व्यक्ति र मृत भइसकेका व्यक्ति सँगै थिए ।

    हेर्नुहोस् फोटोपत्रकार प्रकाश माथेमाको फोटो खिच्दाको अनुभव भिडियोमा ।

  • धमाधम उठ्दैछन् ढलेका सम्पदाहरू, ४९३ वटाको पुननिर्माण पूरा

    धमाधम उठ्दैछन् ढलेका सम्पदाहरू, ४९३ वटाको पुननिर्माण पूरा

    काठमाडौं । २०७२ सालको भूकम्पले देशका सम्पदा क्षेत्रहरूलाई क्षतिविक्षत बनाएको थियो । भूकम्पले भत्काएका सम्पदाहरूमध्ये आधाभन्दा बढीको पुननिर्माण सकिएको छ भने बाँकीको जारी छ ।

    नेपालको धार्मिक, सांस्कृतिक र ऐतिहासिक पहिचान जोडिएका सम्पदाहरूको पुनर्निर्माण सबैका लागि चासो र चिन्ताको विषय बन्दै आएको थियो । शुरूमा सरकारले निजी आवासलाई प्राथमिकतामा राखेकाले सम्पदाको पुनर्निमाणमा शुरू हुन ढिलाइ भयो । तर, पछिल्लो समय यसले तीव्रता पाएको छ । भूकम्प गएको ६ वर्षको अवधिमा सम्पदा पुनर्निर्माणको काममा सन्तोषजनक प्रगति देखिन्छ ।

    २०७२ सालको भूकम्पले ९ सय २० वटा पुरातात्विक सम्पदाहरूमा क्षति पुगेको थियो । विश्व सम्पदा क्षेत्रका १ सय ७० वटा सम्पदा र उपत्यकाका ३ जिल्लाका सानाठूला गरेर ४ सय ६ वटा सम्पदामा पूर्ण क्षति भयो । यस्तै उपत्यका बाहिरका जिल्लामा रहेका ३ सय ४४ वटा सम्पदामा क्षति पुगेको राष्ट्रिय पुनर्निर्माण प्राधिकरणले जनाएको छ ।

    क्षति पुगेका ९ सय २० वटा सम्पदामध्ये ४ सय ९३ वटा सम्पदाको पुनर्निर्माण भइसकेको छ । विश्व सम्पदा क्षेत्रमा सूचीकृत १ सय ७० मध्ये १ सय १० वटा सम्पदाको पुनर्निर्माण भइसकेको छ । उपत्यकाका ३ जिल्लाका ४ सय ६ वटा सम्पदामध्ये २ सय ७ वटा सम्पदा पुनर्निर्माण भइसकेका छन् । उपत्यका बाहिरका ३ सय ४४ वटा सम्पदामध्ये १ सय ७६ वटा सम्पदा पुनर्निर्माण सम्पन्न भएका छन् ।

    चालु आर्थिक वर्षमा २ सय ८८ वटा सम्पदाहरू पुनर्निर्मााण भइरहेका छन् । त्यस्तै १ सय ३९ वटा सम्पदाहरूको पुनर्निर्माण सम्पन्न हुन बाँकी रहेका छन् । विश्व सम्पदा क्षेत्रका ४९ वटा सम्पदा पुनर्निर्माण भइरहेका छन् । यस्तै विश्वसम्पदा सूचीमा रहेकामध्ये ११ वटा सम्पदाको पुनर्निर्माण हुन सकेको छैन ।

    उपत्यकाभित्र यो वर्ष सबैभन्दा बढी १ सय ११ वटा सम्पदाको पुनर्निर्माण भइरहेको र ४० सम्पदाको पुनर्निर्माण हुन बाँकी रहेको प्राधिकरणले जनाएको छ । उपत्यका बाहिर १ सय २८ वटा सम्पदाहरू पुनर्निर्माणका क्रममा रहेका छन् भने अझै पनि ४० वटा सम्पदा पुनर्निर्माण हुन बाँकी छन् ।

    प्राधिकरणका अुनसार यसै आर्थिक वर्षमा २ सय ८८ वटा सम्पदाको पुनर्निर्माण भइरहेका छन् । भूकम्पको ६ वर्ष बितिसक्दा पनि नबनेका १ सय ३९ सम्पदाहरूको पुननिर्माणलाई पनि प्राथमिकतामा राखेर छिट्टै काम थाल्ने प्राधिकरणको भनाइ छ ।

    गुम्बा पुनर्निर्माण सुस्त

    सम्पदा पुनर्निर्माणमा प्रगति भइरहेपनि भूकम्पबाट क्षतिग्रस्त बनेका गुम्बाहरूको पुनर्निर्माण भने छायाँमा परेको छ । भूकम्पबाट अति प्रभावित १४ जिल्लामा १ हजार ३ सय २० सम्पदाहरूमा क्षति पुगेको थियो । जसमध्ये पुनर्निर्माण गर्नुपर्ने गुम्बाहरू ९५ वटा छन् । तर भूकम्पले पूर्ण क्षति पुगेका कुनैपनि गुम्बाहरूको पुनर्निर्माण शुरू भएको छैन ।

    ४ सय २ वटा गुम्बाहरू मर्मत सभार गर्नुपर्ने अवस्थामा थियो । हाल २ सय ९४ वटा गुम्बाको मर्मत सम्भार भइसकेको छन् । १ सय ८ वटा गुम्बा अझैपनि मर्मत सम्भार गर्नुपर्ने अवस्थामा छन् । तर यो वर्ष आशिंक क्षति पुगेका सम्पदाहरूको मर्मत सम्भार भएको छैन ।

    भूकम्पले एक सय वर्ष पुराना २ सय ५० वटा गुम्बामा क्षति पुगेको थियो । यस्ता ५ वटा गुम्बाको मात्रै पुनर्निर्माण शुरू गरिएको छ । यसैगरी दुई हजार वर्गफिटभन्दा बढी क्षेत्रफल भएका १४ वटा गुम्बामा क्षति पुगेको थियो । हाल ८ वटा गुम्बाका मात्रै पुनर्निर्माण सूरु भएको छ । स्थानीय तह र गुम्बा व्यवस्थापन समितिबाट पुनर्निर्माण गर्नुपर्ने गुम्बाहरू ६ सय ३१ वटा रहेका छन् । तर, हालसम्म १ सय १ वटा गुम्बाको मात्रै पुनर्निर्माण शुरू भएको छ ।

    बजेट अभावका कारण गुम्बाहरूको पुनर्निर्माण लक्ष्य अनुसार हुन नसकेको प्राधिकरणले जनाएको छ ।

    अब सम्पदा पुनर्निर्माणले गति लिन्छ

    निजी आवास पुनर्निर्माण पहिलो प्राथमिकतामा परेकाले सम्पदा पुनर्निर्माणमा केही ढिला भएको राष्ट्रिय पुनर्निर्माण प्राधिकरणका प्रवक्ता गोपाल अर्यालले नेपाल प्रेसलाई बताए । उनले भने,‘बजेट अभावले पनि कतिपय सम्पदाहरूले पुर्णता पाएको सकिएको छैन ।

    अब सम्पदाहरूले गति लिन्छ ।’

    गुम्बा पुनर्निर्माणको काम सुस्त भएको भन्न नमिल्ने अर्यालको भनाइ छ ।

    सम्पदा र गुम्बाहरू पनि पुनर्निर्माण कमै मात्रमा पुनर्निर्माण भइरहेको उनले बताए । सबै सम्पदा र गुम्बाहरू क्रमशः पुनर्निर्माण हुँदै गएको उनको दावी छ । सम्पदा पुनर्निर्माणका लागि प्राधिकरणको लगानी मात्र नभई विदेशी लगानी पनि परिचालन गरिएको छ । कतिपय स्थानमा स्थानीय आफै जुटेर पनि पुनर्निर्माण सम्पन्न गरेका छन् ।

    पुनर्निमाण सकिएका चर्चित सम्पदा

    भूकम्प गएका केही समयपछि निजी आवासको पुनर्निर्माण थालियो । तर, एक वर्षसम्म पनि सम्पदा पुनर्निर्माण गर्ने वा नगर्ने अन्योल कायमै रहेको थियो ।

    सरकारको प्राथमिकतामै सम्पदा पुनर्निर्माणभन्दा निजी आवास प्राथमिकतामा रहेको थियो । निजी आवास पुनर्निर्माण गर्न जस्तो सजिलो नभएकाले २ वर्षपछि मात्रै विश्व सम्पदामा सूचीकृत सम्पदादेखि पुरातात्विक महत्व बोकेको सम्पदाहरू पुनर्निर्माण थालियो ।

    पुरातात्विक सम्पदाहरूलाई पुरानै स्वरूप दिनुपर्ने र त्यसको महत्व मर्न दिननहुने भएकाले प्राधिकरणले पुरातत्व विभागको साथ लिएको थियो । हालसम्म पुनर्निर्माण सम्पन्न भएका चर्चित सम्पदाहरूको सूची यसप्रकार छ :

    रानीपोखरी

    भूकम्पको ५ वर्षपछि रानीपोखरीको पुनर्निर्माण पुरानै स्वरूपमा सम्पन्न भएको छ । यद्यपि पुनर्निर्माणका दौरान विभिन्न विवादहरू सिर्जना भएका थिए । राष्ट्रपति विद्यादेवी भण्डारीले शिलान्यास गरेको रानीपोखरीले पूर्णता पाउन ५ वर्ष लाग्यो ।

     

    काठमाडौं महानगरपालिकाले पुनर्निर्माण गर्न लागेको रानीपोखरीमा कंक्रिट प्रयोग गरेको भन्दै विवाद भएपछि महानगर पछि हटेको थियो । राष्ट्रिय पुनर्निर्माण प्राधिकरणले जिम्मा लिएपछि रानीपोखरी मल्लकालीन शैली र सामाग्रीबाटै पुनर्निर्माण भयो । पुनर्निर्माण सम्पन्न भएपछि गत कात्तिक ५ गते राष्ट्रपति भण्डारीले रानीपोखरीको औपचारिक उद्घाटन गरिन् ।

    बौद्धनाथ स्तुपा

    भूकम्पपछि बिनाविवाद सम्पन्न भएको सम्पदामध्ये पहिलो नब्बरमा बौद्धनाथ स्तुपा पर्दछ । भूकम्प गएको वर्ष सर्वसाधरण निजी आवास पुनर्निर्माणमा जुटिरहँदा बौद्धनाथ स्तूपा विकास क्षेत्र समिति भने बौद्धनाथको पुनर्निर्माणमा जुटेको थियो ।

     

    बौद्धनाथ स्तुपा सबैभन्दा पहिले नै पुननिर्माण भयो ।

    धरहरा

    भूकम्पको छैटौं वर्षमा ढलेको धरहरा पनि उठेको छ । धरहराको पुनर्निर्माण सम्पन्न भइसकेकाले शनिबार प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले उद्घाटन गरे । अहिले नयाँ बनेको धरहरा आधुनिक र भूकम्पप्रतिरोधी रहेको छ ।

     

     

    बाहिरबाट हेर्दा ९ तला देखिए पनि भित्र २२ तला रहेको छ ।

    बसन्तपुर

    पुनर्निर्माण सम्पन्न भएपछि बसन्तपुर क्षेत्रले नयाँ स्वरूप पाएको छ । काठले टेको लगाएर राखिएका बसन्तपुर क्षेत्रमा सम्पदाहरू पुनर्निर्माण भइसकेपछि सर्वसाधारण खुसी देखिन्छन् । बसन्तपुरका केही मन्दिरहरूको पुनर्निर्माण भने अझै जारी छ ।

    काष्ठमण्डप

    काष्ठमण्डपको पुनर्निर्माण यतिबेला अन्तिम चरणमा पुगेको छ । काष्ठमण्डप पुनर्निर्माणमा प्रारम्भदेखि नै विवाद देखिएको थियो । ठेकेदारले धोका दिएपछि स्थानीय आफैं पुनर्निर्माणमा जुटका थिए । अहिले पुनर्निर्माणको अन्तिम चरणमा पुगेको काष्ठमण्डपले नयाँ स्वरूप पाउँदैछ ।

    त्रिपुरेश्वर महादेव मन्दिर

    काठमाडौंको त्रिपुरेश्वर मन्दिरको पनि पुनर्निर्माण अन्तिम चरणमा पुगेको छ । काठमाडौं विश्वविद्यालयको सहयोगमा पुनर्निर्माण हुदै गरेको त्रिपुरेश्वर महादेव मन्दिर पनि केही समयपछि दर्शन गर्नको लागि खुल्ला हुँदैछ ।

    पाटन दरबार

    ललितपुरको पाटन दरबारभित्र रहेको सम्पदाहरूपनि भूकम्पले पूर्ण क्षति पुर्‍याएको थियो । तर, स्थानीयको सक्रियतामा पाटन दरबारभित्र रहेका ऐतिहासिक मन्दिरहरूको पुनर्निर्माण सम्पन्न भएको छ ।

    भक्तपुर दरबार स्क्वायर

    भूकम्पले भक्तपुरका अधिकांश सम्पदाहरूमा क्षति पुयाएको थियो । तर, ढलेका सम्पदाहरू उठाउन भक्तपुरका स्थानीयले तदारुकता देखाउँदा निजी आवासभन्दा पनि पहिले सम्पदा पुनर्निर्माण भएको छ ।

    भक्तपुर दरबार स्क्वायरलगायतका सम्पदाहरू पुनर्निर्माण भइसकेका छन् ।

    तस्वीर : विजय गजमेर

     

  • सम्झनामा महाभूकम्प : शव कुल्चिँदै तातोपानीदेखि काठमाडौंसम्मको त्यो यात्रा

    सम्झनामा महाभूकम्प : शव कुल्चिँदै तातोपानीदेखि काठमाडौंसम्मको त्यो यात्रा

    हरेक वर्ष क्यालेन्डरमा वैशाख १२ नजिकिँदै गर्दा ६ वर्षअघिको महाभूकम्प र त्यसले निम्त्याएको त्रासदीपूर्ण क्षण आँखै अगाडि आउँछ । १२ वैशाख २०७२ को महाभूकम्पका सम्झना हरेकका आफ्ना-आफ्नै होलान् । धेरैले आफन्त गुमाउनुपरेको पीडा ताजै छ । कति घाइते भए । हजारौंका घर भत्किए । उनीहरू सबैका कथा-व्यथा आफ्नै छ । र, छ मेरो पनि । सम्झिँदा आङ नै जिरिंग हुने ।

    भुइचालोपछि हतासमा सँगैका साथी गुमाउँदै शव टेक्दै सिन्धुपाल्चोकको तातोपानीदेखि काठमाडौं घरसम्म पुनर्जन्म लिएर आइपुग्दाको त्यो यात्रा सम्झिँदा कुनै ‘एड्भेन्चर’ फिल्मको दृश्य जस्तै लाग्छ ।

    ०००

    २०७२ वैशाख १२ बिहान सवा ११ बजे तातोपानीस्थित मानसरोवर वोर्डिङ्ग स्कूलमा फिस्टेल एअरको हेलिकप्टर ल्याण्ड गर्‍यो । लोकेसन विराएको त्यो हेलिको पाईलटले मलाई सोधे- ‘ह्वेयर इज कोदारी ?’

    म त्यही हेलिकप्टर चढेर उनीहरूलाई कोदारी पुर्‍याउन गएँ ।

    मित्र सरोजको कैलाश होटलमा खाना खान शुरू के गरेका थियौँ । सरोजकी श्रीमती चिच्याईन्- भुँइचालो गयो । सरोजजीले मलाई भान्छाको स्ल्याबमुनि छिराए। श्रीमती र छोरीसहित आफू पनि स्ल्याबमुनि पसे । हामी त्यहीँभित्र लुकेर धेरैबेर बस्यौं । केही बेरपछि साम्य भयो । सरोजजीसँगै ढोकासम्म निस्कँदा पीच बाटोमा हर्न बजिरहेका र साइड लाइट बलिरहेका गाडीहरू कुच्चिएका थिए ।

    अगाडिको पीच बाटोमा पहिरो खसेको मात्र देखिन्थ्यो । देब्रेपट्टी खरानी रंगको गाडीमा च्यापिएकी एक महिला सहायता मागिरखेकी थिइन् । गाडीमाथिको ठूलो ढुंगा तीनजनाले निकाल्न लाख कोसिक गरे, सकेनन् । टुलुटुलु हेर्नु शिवाय त्यहाँ कसैको दिमागमा केही उपाय आइरहेको थिएन ।

    सरोजजीको श्रीमतीसँग भएको एनसेलको सीमबाट मैले काठमाडौंमा परिवारसँग सम्पर्क गर्न खोजें । फोन लागेन । मित्र सुदर्शनसँग चाहिँ सम्पर्क भएपछि म सुरक्षित छु, घरमा त्यही भन्दिनु भनें । करिब पौने घण्टापछि हामी बाहिर निस्क्यौं । अघिको गाडीमा च्यापिएका मानिसहरू मरिसकेका देखिन्थे । भौगोलिक बनावटका कारण त्यो ठाउँमा पहिरोको त्रास भने रही नै रह्यो । कालिमाटी घर बताउने एकजना आफ्नो बुबाको खुट्टा भाँचिएपछि बोकेर सजिलो ठाउँमा ल्याइदिन प्रहरी गुहार्दै थिए ।

    ०००

    सबैजना चिलबिल र हतास थिए । म पनि हतासैहतासमा कसरी हुन्छ काठमाडौंमा परिवारसँग भेट्न आतुर थिएँ । तर, जताततै पहिरोले बाटो अवरुद्ध भएको र क्षण-क्षणमा कम्पन आइरहेकाले सजिलो भने थिएन । एकजना महिला र पाँच पुरुषसहित हामी कोदारीतिर भीरको बाटो लाग्यौं । पछि एकजना साथी मेघ पनि थपिएपछि तातोपानी लाग्यौं । कच्याककुचुक भएको रातो आइ टेन गाडी बाटोमा रगताम्मे अवस्थामा भेटियो । दगुर्दै स्कूलमा आईपुग्दा तातोपानीका धेरै मान्छे जम्मा भएर त्यहीँ बसेका थिए ।
    काठमाडौंबाट मसँगै गएका पाँच शिक्षक आत्तिइरहेका थिए । सुदेश सरले म फर्केर आइपुग्ने प्रति आशा मारेको सुनाए । पटक-पटकको कम्पनका बीच रातभर क्यान्टिनको पेटीमा भोकै आँखा झिमिक्कै नपारी बित्यो । पारिपट्टी खासामा भने रातभरी उद्धार गरेको प्रष्टै देखिन्थ्यो । भोलिपल्ट बिहान दौडदै गएर नमस्ते होटलमा राखेको मेरो ब्याग र मोवाईल लिएर आएँ ।

    ०००

    म, राम, हरि, पवन, कमल र सुनिता हिँडेरै काठमाडौं जाने निधो गर्‍यौं । तर यशु, कविता र सुदेश जान मानेनन् । स्कूल तलबाट भोटेकोसीको किनार हुँदै दश किलो आइपुग्यौं । त्यहीँ भेटिएका विशेष प्रहरीका रिटायर्ड एसएसपी राईले पनि सासु र छोराछोरी लिएर हिँडेरै जाने भनेपछि हामीमा साहस आयो । म, सुनिता मिस, राई सरको श्रीमती, छोराछोरी र ड्राइभर अघिअघि बीचमा हरि सर र पछाडी राई सर, सासु र राम सर हुनुहुन्थ्यो । लार्चा चौकीनेर आइपुग्दा बीचमा ठूला दुईवटा पहिरो र क्षतविक्षत गाडीहरू पार गरियो । लार्चा चौकी ध्वस्त थियो । माथिपट्टि अजङ्गको भीर थियो भने तल धमीलो भोटेकोशी ।

    खकुण्डोलमा पनि सबै घरहरू भत्किएका देखिन्थे । सुनिता मिस र ममात्रै अगाडी भयौं । अरु बाटोमै छोडिए । घरको झ्यालमा शरीरभित्रै र टाउको बाहिर निस्केको एकजनाको शव देखें । बीचमा कुनै घरहरू सग्ला थिएनन् । शवहरू त्रिपालमुनि यत्रतत्र थिए । एकठाउँ श्रीमानश्रीमतीलाई बाइकसहित पहिरोले पुरेको थियो । म त्यसैमाथि टेक्दै दगुरें । चाकुका घरहरु सबै भत्किएका थिए । पुलको बीचमा एउटा शव थियो । अलि वर आएपछि ३० जनाजति मानिसहरू बसिरहेका थिए । अघिअघि हिँडेका कमल र पवन सर पनि त्यहीँ भेटिए ।

    कोही वञ्जी जम्पको बाटो जाने भए भने कोही उकालो चढ्ने भए । म उकालो चढ्नेमा परें ।

    ०००

    अगाडि ८/१० जना थिए । पछाडि १२/१३ जना । म बीचमाा । त्यहीबेला भूकम्प आइदियो । आँखै अगाडि पहिरोले पछाडिका सबैलाई लग्यो । म बारीतिर भागेँ । धर्ती हल्लिरहेको थियो । हामी माटोको ढिस्कोको छेउमा आड लागेर बस्यौँ । एक्लै भएको म फेरि २०/२५ कान्ला उक्लेँ । चाकुमा जलिरहेको शवको धुवाँ आइरहेको थियो । मास्तिर जाँदा सुरक्षित महसुस हुन्थ्यो । साँझ परिसकेको थियो । त्यहाँ भेटिएका दुई गाउँलेले पहिरोले अगाडि जान नसक्ने भन्दै आफूहरूकैतिर बस्न भनें ।

    करिब ९ बजे उनीहरू त्रिपाल टाँगेर बसेको ठाउँमा पुगियो । भूकम्पले आफैं चिलबिल भएको पीडा विर्सिएर पाहुनाप्रति देखाएको ती गाउँलेको सत्कारले नेपाली समाजमा सहयोगी भावना जीवित भएको प्रष्ट झल्कन्थ्यो । भत्किएका घरमा पुरिएको अन्न पनि खोतल्न नपाएका उनीहरूले ऐंचो-पैंचो गरेरै भए पनि बडो प्रेमपूर्वक हामीलाई सत्कार गरे । हामीलाई ‘भगवान’ भेटेजत्तिकै भएको थियो । भोलिपल्ट एकजना वृद्धले हामीलाई डाँडैडाँडा जान सुझाए ।

    ०००

    भूकम्पको तीन दिनका दिन बल्ल घरमा सम्पर्क भयो । मन त हल्का भयो तर, परिवारसँग भेट्न पुग्छु कि पुग्दिन भन्ने कुराले चाहिँ उत्तिकै पिरोलिरह्यो । बिजुली-पानी केही छैन होला र घर चिराचिरा परेको होला भन्ने पीर मात्र लाग्यो । आफू सुरक्षित रहेको मात्र बताएँ । अरु केही बोल्न सकिन । मसँगैकाहरूले पनि आफन्तलाई फोन गरे । काठमाडौंमा रहनुभएका कुमार श्रेष्ठ र समीर नेपाल काकालाई फोन गरेर तत्कालीन गाधी गाविसको वडा नं. ६ लोकेसन बनाउँदै बालहित प्राविको माथि डाँडामा हेलिकप्टर पठाइदिन याचना गरेँ । तर, हेलिकप्टर पठाउन सम्भव नभएको जवाफपछि त्यो रात त्यहीँ छटपटाहटमा बित्यो ।

    मंगलबार बिहान करिब साढे ६ बजे हामी बाह्रविसेतिर लाग्यौं । भीरैभीर पहिरैपहिरो सिंगार्ची मन्दिरनेर पुग्यौं । कुनै घर सग्लो थिएन । मानिसहरू घरबाट झिक्न सक्ने जति सामान झिक्दै थिए । सिंगार्चीमाथि ठूलो भीर थियो । करिब २ घण्टा भीरको बाटो हुँदै खागदल पारि आइपुग्यौं । पर बाह्रविसे देखेपछि लामो स्वास तानियो । खेतखेतै तल रोडमा झरियो । सेनाको समूहले एउटा घरमा पुरिएका मान्छे खोज्दै थिए । स्थानीय एक व्यक्तिले १५० भन्दा बढी मानिस मरेको बताए ।

    ०००

    हामी फटाफट बाह्रविसेको पुलनेर आइपुग्यौं । सेनाले खनेको बाटो हुँदै सुनकोशी तरेपछि भने सुरक्षित महसुस भयो । लामोसाँघु आएर आएर श्रीमती एलिनाको नम्बरमा ट्राइ गर्दा फोन लाग्यो । दुवैजना फोनमा वेस्कन रोइयो । छोरी र आमासँग पनि बोलें ।

    करीब आधा घण्टापछि हामी एक किलो पुगेर सुनिता मिसको घर ८ किलोमा पुग्यौँ । केहीबेरमै माथिबाट आएको गाडी रोकेर हामी खाडीचौर हुँदै काठमाडौं लाग्यौं । धुलिखेल बनेपाका सग्ला घरहरू देख्दा यता त केही नै नभएजस्तो आभास भयो ।

    जडीबुटीमा उत्रिएर गोठाटार आएँ । बुबाआमा, एलिना, छोरी, भतिज श्याम/एन्जिला र नाती यमन सबै त्रिपालमुनी थिए । म परिवारसँगै रोएँ । परिवारको मुख हेर्न पलपलको मृत्युलाई जितेर आएको त्यो क्षण मानसपटलमा आजसम्म ताजै छ ।