Tag: काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण

  • काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण अन्तिम चरणमा, केही दिनमै लोकार्पण गरिने

    काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण अन्तिम चरणमा, केही दिनमै लोकार्पण गरिने

    काठमाडौं । विश्वसम्पदा सूचीमा सूचिकृत हनुमानढोका दरबार क्षेत्रको महत्वपूर्ण सम्पदा काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण अन्तिम चरणमा पुगेको छ । काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण सम्पन्न भएर पेटी र काठको बार लगाउने काम भइरहेको छ । यो काम पनि अन्तिम चरणमा रहेकाले केही दिनमा सम्पन्न गरेर लोकार्पण गर्ने तयारी गरिएको काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण समितिले जनाएको छ ।

    काठमाडौं महानगरपालिकाको ११ करोड ५० लाख लागतमा काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण सम्पन्न भएको समितिका अध्यक्ष राजेश शाक्यले जानकारी दिए । ‘समितिले महानगरपालिकासँग चार चरणमा गरी ११ करोड ५० लाख लिएको छ, समितिले २०७५ जेठ २९ गते ५० लाख, ०७५ असोज २७ गते पाँच करोड, ०७६ माघ ८ गते पाँच करोड र ०७७ जेठमा एक करोड लिएको छ, यही रकमबाट काष्ठमण्डपको पुनर्निर्माण सम्पन्न हुन्छ, थप पैसा चाहिँदैन”, उनले भने ।

    भूकम्पपछि पुरातत्व विभागले आर्थिक वर्ष २०७२÷२०७३ मा गरेको काष्ठमण्डप पुनर्निर्माणको लागत अनुमानअनुसार १९ करोड ८० लाख लाग्ने प्रारम्भिक अनुमान गरिएको थियो । विभागले गरेको प्रारम्भिक अनुमानभन्दा सात करोड ५० लाख सस्तोमा समितिमार्फत् काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण सम्पन्न भएको छ । समुदायलाई नै सम्पदा पुनर्निर्माणको जिम्मेवारी दिँदा कम लागतमा काम भएको हो ।

    २०७२ वैशाख १२ गतेको भूकम्पले क्षतिग्रस्त काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण सुरुको चरणमा विवादमा परेको थियो । यसअघि अर्को समिति गठन भएर पुनर्निर्माण अघि बढाउन खोजे पनि विभिन्न अवरोध आएको थियो । काष्ठमण्डप पुनर्निर्माणका लागि २०७५ साल वैशाख १८ गते पुनर्निर्माण समिति गठन गरिएको थियो । समितिले त्यसै वर्ष कात्तिक २२ गतेदेखि पुनर्निर्माण को काम सुरु गरेको हो ।

    कम्तीमा दुई हजार वर्ष टिक्ने काठको प्रयोग

    धेरै काठ प्रयोग गरेर पुनर्निर्माण गरिएको काष्ठमण्डपमा पुनर्निर्माण का क्रममा राखिएका काठ कम्तीमा पनि दुई हजार वर्षसम्म टिक्ने समितिका सचिव गौतम डङ्गोल बताउँछन् । समिति अध्यक्ष शाक्यलगायतको समूहले बारा, पर्सा, रौतहट, महोत्तरी, कञ्चनपुरलगायत जिल्लाका जङ्गलमा गएर राम्रा काठ सङ्कलन गरेर ल्याई पुनर्निर्माण सम्पन्न भएको छ ।

    २०७२ वैशाख १२ गतेअघि प्रयोग गरिएका दुई काठ पनि काष्ठमण्डप पुनर्निर्माणमा फेरि प्रयोग गरिएको छ । काष्ठमण्डपमा एउटा एक हजार ६०० वर्ष पुरानो र अर्को एक हजार वर्ष पुराना काठ राखिएको छ । ‘कार्बन डेटिङ’ को प्रमाणका आधारमा बेलायतमा गरिएको परीक्षणका आधारमा दुई काठ कति पुराना हुन् भनी प्रमाणित गर्न सकिएको समितिले जनाएको छ ।

    बीचमा काठका ठूलाठूला चार थामलगायत संरचना सातौँ शताब्दीकै स्वरुपमा बलियो गरी पुनर्निर्माण गरिएको छ । काष्ठमण्डप पुनर्निर्माणमा प्रयोग गरिएका सबै काठ उच्च गुणस्तरका प्रयोग गरिएकाले कम्तीमा दुई हजार वर्षसम्म केही नहुने समितिको विश्वास छ ।

    सातौँ शताब्दीकै स्वरुप र प्रविधिमा काष्ठमण्डप

    सातौँ शताब्दीमा काष्ठमण्डप निर्माण गर्दाकै जस्तो प्राचीन प्रविधिमा यसको पुनर्निर्माण सम्पन्न भएको छ । बाँस र डोरी प्रयोग गरेर काठमाथिसम्म लगिएको थियो । आधुनिकरुपमा प्रयोग गरिने ‘हेभी इक्विपमेन्ट’ काष्ठमण्डप पुनर्निर्माणमा प्रयोग नगरी प्राचीन प्रविधिबाट पनि यति ठूला भवन बनाउन सकिन्छ भन्ने सन्देश दिइएको छ ।

    प्राचीन प्रविधिबाट नै यस्ता भवन निर्माण गर्नसक्ने जनशक्ति स्वदेशमा अझै छ भन्ने पनि काष्ठमण्डप पुनर्निर्माणले प्रमाणित गरेको छ । समितिका सचिव डङ्गोल प्राचीन स्वरुपमा पुरातात्विक महत्वका सम्पदा बनाउन सक्ने जनशक्तिको संरक्षणमा सरोकार भएका सरकारी निकायले ध्यान दिनुपर्ने बताउनुहुन्छ । काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण व्यवस्थापन, पुँजी र प्रविधि सबै नेपाली नै प्रयोग गरी गरिएको छ ।

    सिमेन्ट प्रयोग नगरी माटोको जोडाइमा निर्माण गरिने पुरातात्विक महत्वका सम्पदा आधुनिक विज्ञानले भने सरह टिक्ने काष्ठण्डपबाट पुष्टि भएको समितिको भनाइ छ । एक हजार ४०० वर्षअघि नेपालमा काष्ठमण्डप निर्माण गर्दा प्रयोग गरिएको प्रविधि आधुनिकरुपमा नयाँ प्रविधिजत्तिकै टिकाउ छ भन्ने बेलायतमा गरिएको परीक्षणबाट प्रमाणित भएको छ ।

    मर्मत सम्भारको समय समितिले लेखेर दिने

    २०७२ मा भन्दा ठूलो भूकम्प आउँदा १९९० सालमा नभत्किएको काष्ठमण्डप बेला बेलामा गरिनुपर्ने मर्मत सम्भारमा सम्बन्धित निकायले ध्यान नपु¥याउँदा नै भत्किएको देखिएको स्थानीयवासी एवं समितिका उपसचिव बीरबललाल श्रेष्ठ बताउँछन् । बेलाबेलामा सही तरिकाले मर्मत सम्भार गरिएकाले हनुमानढोका दरबार क्षेत्रको तलेजु र भक्तपुर दरबार क्षेत्रको पाँचतले मन्दिर भत्किएन । १९९० को भूकम्पमा तलेजु भवानी मन्दिरको माथिल्लो भागमात्र भत्किएको थियो ।

    काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण सम्पन्न भएर लोकार्पण गर्ने कार्यक्रममा नियमितरुपमा मर्मत सम्भार गर्नुपर्ने समय लिखितरुपमै तयार पारेर सरोकार भएका निकायलाई बुझाउने समितिको तयारी छ । त्यसलाई काष्ठमण्डप उद्घाटन कार्यक्रममा सार्वजनिक गरिने छ ।

    काठमाडौंको नामकरण भएको काष्ठमण्डपको ऐतिहासिकता

    मरुसत्तल नामलेसमेत चिनिने काष्ठमण्डपबाट नै राजधानी काठमाडौंको नामकरण भएको हो । साढे छ वर्षअघिको भूकम्प जानुभन्दा अघिसम्म १२ औँ शताब्दीमा निर्माण भएको विश्वास गरिने काष्ठमण्डप क्षतिग्रस्त अवस्थामा गरिएको उत्खनन्बाट सातौँ शताब्दीमा निर्माण भएको तथ्य पत्ता लागेको हो । विभाग, बेलायतको दुरहाम विश्वविद्यालयलगायत गरेको अनुसन्धानका क्रममा काष्ठमण्डपको गर्भगृहमा प्राप्त प्रमाणका आधारमा सातौँ शताब्दीमा निर्माण भएको तथ्य सार्वजनिक गरिएको हो ।

    काष्ठमण्डप निर्माणका सम्बन्धमा प्राप्त किंवदन्तीअनुसार मच्छिन्द्रनाथको जात्रा हेर्न कल्पवृक्ष आएका थिए । हनुमानढोका दरबार क्षेत्रको एक मन्दिरका पुजारीले उनलाई चिनेर समाती राखेछन् । कल्पवृक्षलाई एउटा सत्तल बनाइदिने प्रतिज्ञा गरेपछिमात्र पुजारीले छाडेका थिए । त्यसै प्रतिबद्धताअनुसार कल्पवृक्षले पठाएको एउटै वृक्षबाट काष्ठमण्डप निर्माण सम्पन्न गरिएको विश्वास गरिन्छ ।

    काष्ठमण्डपका बीचमा राखिएको प्रस्तर मूर्तिलाई गोरखनाथको मूर्तिका रुपमा पुजिन्छ । नाथ सम्प्रदायका कानपट्टा योगीले यो मूर्तिलाई मूल देवता मानी पूजा आराधना गर्दछन् । प्राचीन नेपालमा यो मूर्ति चौरासीसिद्धमध्येका लुइपादको मूर्ति हो भनी उल्लेख गरिएको छ ।

    मरुसत्तलको नामलेसमेत प्रसिद्ध रहेको काष्ठमण्डपको उद्देश्य बटुवाको बासस्थानका रुपमा प्रयोग गर्नु हो । हाल यहाँभित्र भजनकीर्तन तथा धार्मिक प्रवचन पनि हुने गरेको छ ।रासस

  • काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण अन्तिम चरणमा (भिडियो)

    काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण अन्तिम चरणमा (भिडियो)

    काठमाडौं । भूकम्पबाट क्षतिग्रस्त काष्ठमण्डपको पुनर्निर्माणको काम अन्तिम चरणमा पुगेको छ । काठमाडौं उपत्यकाको परिचय रहेको काष्ठमण्डप सातौँ शताब्दीकै शैली र प्रविधि प्रयोग गरेर पुनर्निर्माण भैरहेको छ ।

    भूकम्पबाट क्षतिग्रस्त काष्ठमण्डपको पुनर्निर्माणको काम ०७५ को वैशाखबाट सुरु भएको थियो । उपभोक्ता समितिमार्फत पुरानै शैलीमा पुनर्निर्माणका भैरहेको काष्ठमण्डप पुनर्निर्माणका लागि काठमाडौ महानगर पालिकाकाले काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण समितिलाई चार चरणमा गरेर ११ करोड ५० लाख रकम उपलब्ध गराएको छ ।

    अहिले सम्म काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण काम ९० प्रतिशत सम्पन्न भइसकेको काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण समितिका संयोजक एवं प्रदेश सांसद राजेश शाक्यले जानकारी दिए । लकडाउन र निषेधाज्ञाको अवधीमा पनि स्वास्थ्य मापदण्डको पालना गर्दै र सकेसम्म भौतिक दूरी कायम गरी पुनर्निर्माणको कामलाई निरन्तरता दिएको संयोजक शाक्यले जानकारी दिए ।

    सुरुमा निर्माणको लागि चाहिने काठको अन्यौल रहे पनि उपभोक्ता समितिले बारा पर्सा रौतहटलगायतका तराइका जिल्लाबाट गोलाकाठ ल्याई हेटौडामा चिरान गरेर काठमाण्डौ ल्याउने गरेको छ । काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण प्रयोग भैरहेको माटो, इँटा र अन्य काठ पुरानो प्रयोग भइरहेको छ ।

     

  • काष्ठमण्डपको भार उठाइरहेका वयोवृद्ध

    काष्ठमण्डपको भार उठाइरहेका वयोवृद्ध

    काठमाडौं । ७३ वर्षीय लक्ष्मीभक्त राजचलमा युवा बेलाको भन्दा कम ऊर्जा छैन । उनी अहिले आफ्नो ऊर्जालाई शताब्दीयौं पुरानो काष्ठमण्डप निर्माणमा समर्पित गरिरहेका छन् । उनलाई काष्ठमण्डसँगै आफ्नो नाम जोड्ने रहर छ । भन्छन्– मरेर के लानु छ र ? काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण गरे त मेरो पनि नाम जोडिएला नि !

    २०७२ सालको भूकम्पमा ढलेपछि काष्ठमण्डप पुनर्निर्माण भइरहेको छ । देशकै ऐतिहासिक धरोहर काष्ठमण्डप निर्माण जति सजिलो देखिन्छ यसलाई पुरानै संरचनामा ढाल्न त्यति नै चुनौतीपूर्ण छ । त्यो चुनौतीलाई स्वीकार गरी निर्माण कार्य अघि बढाउने अभिभारा लिएका छन्, लक्ष्मीभक्तले ।

    तीन वर्षअघि सरकारले काष्ठमण्डप निर्माणकार्यका लागि आयोजक कमिटी निर्माण गर्यो । आयोजक कमिटीको गठन त भयो तर, काष्ठमण्डपको पहिलाको ढाँचा र कलालाई जस्ताको तस्तै उतार्ने सिकर्मीको खाँचो थियो ।

    दक्ष र अनुभवी सिकर्मी खोज्नका लागि काष्ठमण्डप आयोजक कमिटीले निकै मिहिनेत गर्यो । तर, दक्ष कहलिएका सिकर्मीले पनि काष्ठमण्डप बनाउन हिम्मत गरेनन् । त्यही समयमा लक्ष्मीभक्तले लिए काष्ठमण्डप निर्माणको अभिभारा ।

    काष्ठमण्डप पुनर्निर्माणको जिम्मा लिन पाउँदाको क्षण सम्झँदै उनी भन्छन्– सरहरूले सिकर्मी खोजिरहनुभएको रहेछ । मलाई पनि एकदिन बोलाएर सोध्नुभयो– काष्ठमण्डप बनाउन सक्छौ ? एकछिन गमें । मनमनै सोचें, ६० वर्षभन्दा बढी काम गरेको अनुभवले पक्कै यो काम म गर्न सक्छु । अनि प्वाक्क बोल्दिएँ– सक्छु ! सरहरूको मुहारमा खुशी छायो । त्यसको केही दिनपछि काम शुरू पनि गरें ।

    नौ वर्षको उमेरदेखि काष्ठकलाको काम

    २००३ सालमा जन्मिएका लक्ष्मीभक्त नौ वर्षको उमेरदेखि नै सिकर्मी पेशामा लागेका हुन् । उनको यो पुर्ख्याैली पेशा हो । उनका जिजुबाजेदेखि अहिलेको नाति पुस्ता पनि यही पेशामा आवद्ध छन् । ‘म सानैदेखि यही पेशामा लागें । मेरा सबै परिवार यही पेशामा थिए’ उनले भने ।

    ‘सुका पैसामा हाजिरा गरेको ज्यान हो यो, सुका पैसामा’ उनले हाँस्दै भने, ‘नौ वर्षको थिएँ पहिलो पटक काममा जाँदा ।’ अहिले उनको दैनिक ज्याला दुई हजार रुपैयाँ पुगेको छ ।

    लक्ष्मीभक्तले सिकर्मी पेशा अपनाए पनि उनी २०४५ सालअघि गाउँघरकै काममा सीमित थिए । २०४५ सालमा नेपालमा ठूलो भूकम्प आयो । त्यो भूकम्पले नेपाली माझमा महाविपत्ति ल्यायो । तर लक्ष्मीभक्तको कलाकर्मका लागि उक्त भूकम्प अवसर बन्यो ।

    भूकम्पले काठमाडौं र वरिपरिका क्षेत्रमा रहेका मठ– मन्दिर, पाटीपौवा भत्किए । अनि उनले पाए त्यहीं रोजगारी । त्यसै समयदेखि उनी नेपालको पुरातात्विक विभागमा समेत परिचित बने । जस्तोसुकै कठिन कामलाई सहजपूर्वक गर्ने परिपाटीले लक्ष्मीभक्त चाँडै नै सबैका नजरमा पर्थे, उनी ।

    भूकम्पले थिलथिलो भएको काठमाडौं, भक्तपुर, पनौती, बनेपालगायत क्षेत्रका मठमन्दिरलाई उनले पहिलाकै स्वरुपमा उठाए ।

    नेपालमा मात्र होइन भारतको बनारसमा गएर पनि मन्दिर मर्मत गरेको अनुभव यसरी सुनाउँछन् लक्ष्मीभक्त–

    २०५६ सालतिर एकदिन खेतमा धान रोप्ने तयारी गरिरहेको थिएँ । पुरातात्व विभागका एक अधिकृत कर्मचारी मलाई घरमै भेट्न आउनुभयो । अधिकृत नै भेट्न आएपछि म छक्क परें ! ‘के भयो सर, किन मेरो घर पाल्नुभयो’ मैले एकै स्वरमा भनें । अधिकृतले भने, ‘लक्ष्मीभक्त तिमीलाई डिजी साहेवले खोज्नुभएको छ । छिट्टै अफिस हिंड ।’ म त अक्क न वक्क भएँ । किन डिजी साहेवले मलाई खोज्न घरै मान्छे पठाउनुभएछ भनेर गम पनि खाएँ । म तत्कालै सरकै मोटरसाइकलमा पुरातात्व विभाग आएँ । डिजी साहेव आफ्नै कार्यकक्षमा हुनुहुँदोरहेछ । सरले पहिला चिया खुवाउनुभयो त्यसपछि कुरा शुरू गर्नुभयो– ‘लक्ष्मीभक्त तिमी बनारस जानु प¥यो !’

    बनारसमा नेपालको पशुपतिनाथ जस्तै तर, अलि सानो आकारको मन्दिर छ । नेपालका राजा राजेन्द्रविक्रम शाहले सो मन्दिर बनाएका थिए ।

    त्यो मन्दिरको मर्मत २०३५ सालदेखि नै हुँदै आएको थियो । २०५६ सालसम्म पूर्ण मर्मत हुनसकेको थिएन ।

    मन्दिर मर्मतका लागि नेपालबाट धेरै दक्ष सिकर्मी पनि गएका थिए । त्यसै समयमा पनि पाटन, कीर्तिपुर, बुङमतीलगायत ठाउँबाट मेरा साथी तथा अन्य सिकर्मी बनारस पुगेका थिए । तर, काम गर्न नसकेर फर्किएको जानकारी पनि पाएको थिएँ ।

    मैले डिजी साहेबलाई भनें, ‘म त जान्नँ सर ।’

    ‘तिमी नगई हुँदैन’, उहाँले भन्नुभयो ।

    मैले अड्डी कसें, ‘म त जाँदै जान्नँ । मेरा साथीहरू कसैले पनि त्यो मन्दिर बनाउन सकेका छैनन् । म पनि किन त्यत्रो टाढा गएर दुःख पाउनु !’

    डिजीले भन्नुभयो, ‘हैन तिमी जानै पर्छ । यसपालि बनाइएन भने त्यो मन्दिर पूर्ण रूपमा भत्किन्छ । यो देशको इज्जतको कुरा हो । तिम्रो टिकट, खानेबस्ने सबै व्यवस्था हामी मिलाइदिन्छौं । तिमीले काम गर्न सकेनौं भने पनि गएर हेरेर मात्र भए पनि फर्क ।’

    ‘सर उसो भए पछि जाउँला अहिले धान खेती लाउनु छ ।’ ‘कति फल्छ धान ?’ डिजी साहेवले सोध्नुभयो ।

    मैले भनें ‘त्यस्तै २० मुरी ।’

    ‘यो देशको इज्जतको कुरा हो २०/३० मुरी धानको पछि नलाग तिमी गइहाल’ भन्नुभयो ।

    म त्यसपछि छिट्टै बनारस गएँ । मन सारै पोलेको थियो । गाडीमा गएका थियाै‌ । मलाई राति निद्रा नै परेन । एउटै कुरा सोचिरहें– काम नगरी फर्कनु पर्यो भने डिजी साहेवलाई कसरी मुख देखाउनु !

    शायद दिउँसोको ४ बजेको होला म र अरू तीन जना साथी बनारस पुग्यौं । त्यहाँ पुगेर खाना खायौं । खानामा नुन रहेनछ मैले त्यो पनि थाहा पाइनँ । सारै तनाव भएको थियो । खाना खानासाथ ‘लौ मन्दिर देखाउनुस्’ भनें ।

    मन्दिरलाई चारपटक घुमें, कहाँ टेका लगाए यो मन्दिर मर्मत गर्न सकिन्छ भनेर सूक्ष्म रूपले नियालें । टेका लगाउन राम्ररी नसके पूरै मन्दिर भत्किनेछ । त्यो काम सजिलो पटक्कै थिएन । त्यही भएर अन्य सिकर्मीहरू टेका लाउने ठाउँ पत्ता लाउन नसकी फर्किएका थिए ।

    मैले मनमा अरू केही सम्झिनँ । मात्र टेका लगाउने ठाउँ हेरें र एउटा माटोको डल्लो समाएर परबाट फुत्त फालें । भाग्य भन्नुपर्छ मैले जहाँ सोचेको थिएँ त्यहीं गएर माटोले छोयो । र ल यही ठाउँमा टेका लगाए यो मन्दिर नभत्काई मर्मत गर्न सकिन्छ भन्ने लाग्यो ।

    मैले तुरुन्त त्यहाँका सहयोगीलाई भनें, ‘ल यी सामान ल्याइदेऊ म भोलिबाट काम थाल्छु ।’

    सानो गल्लीबाट मन्दिर छिर्नुपर्ने । सामान ल्याउन निकै गाह्रो थियो । तर पनि भोलिपल्ट गधालाई बोकाएर सामान आइपुग्यो । र, मैले काम थालें । १२ दिनको दिन मन्दिरको अगाडिको ढोका फेरें । त्यहाँका मानिस सबै खुशी भए । ढोका फेरेको दिन नुहाएर डिजी साहेवलाई आवा (कल) गर्न बाहिर निस्किएँ ।

    डिजी साहेवलाई काम शुरू भयो, पहिलो ढोका फेरें भनेर सुनाएँ । डिजी साहेव त सारै खुशी हुनुभयो । भन्नुभयो, ‘देशको इज्जत राख्यौ । काम सकेर फर्कनू ।’ एक महीनामा चार ओटा ढोका फेरेर नेपाल फर्किएँ । उनले बनारस यात्राको फेहरिस्त सुनाए । त्यसपछि त मलाई पुरातात्विक विभागले जहिल्यै पनि खोज्न थाल्यो ।

    नेपालमा जति पनि ऐतिहासिक मठ–मन्दिर छन् ती मल्लकालीन समयका हुन् । अहिले नेपालमा त्यस्तै कलाकृतिले सजिएका मठ–मन्दिर बनाएका छैनौं । जति बनेका पहिलाकै कलाकृतिलाई त्यही रूपमा ढाल्ने मात्र काम हुन्छ । आफ्नो सीप निखार्ने मात्र काम भएको छ तर, सीपलाई देखाउन सकिएको छैन ।

    अहिले काष्ठमण्डप बनाउने काममा उनको नेतृत्वमा २० जना अरू सिकर्मी तथा डकर्मीले काम गरिरहेका छन् । साथै इन्जिनियरले सहयोग गर्छन् ।

    परम्परागत मौलिक नेपाली काष्ठकलाको संरक्षणमा पुर्याएको योगदानको कदर गर्दै उनी प्रबल जनसेवाश्री पदकबाट विभूषित भएका छन् ।