कविता : श्रमिक

श्रमको फूलबारीमा रमाई
पसिनाको भेल संग खेली बस्ने
आगो सँग लुकामारी खेल्दै
असमानताका खुड्किला भत्काएर
समानताको चौतारीमा थकाइ मारेपछि
मालिकलाई समेत घुँडा टेकाई
संसार हल्ल्लाउने सारथी हुन श्रमिक ।

पूँजीवादी शोषणको
चर्को उत्पीडन सहन गरेर
क्रान्तिको नेतृत्व गर्दै
श्रमको उचित ज्याला पाउनु पर्ने दृढ़ताका साथ
श्रम, मनोरञ्जन र आरामको कुरा उठाउँदै
स्वतन्त्रता संग्रामको पहरेदार बनी
युग हाँक्ने/युग नायक/युग बाहक
परिवर्तनलाई आत्मसात गर्न सिकाई
घोर सामन्त्याइ प्रवृत्तिप्रति
कडा चुनौती दिएर
निरंकूशताको कठालो तान्दै
वर्ग संघर्षको कथा उचाली
हुँदा खाने
र
हुने खाने विचको द्वन्द पचाइ
तिमी अजपले बाँच्न सिक्यौ ।

तिम्रो मालिक मौका हेरी बस्छ
तिमीलाई दमन गर्न
दमन र यातनासँग जुझ्दै
न्याय र समानताको लडाइँ लड्दा
तिमीले शाहदत प्राप्त गर्‍यौ होला
सन्ततिहरु गर्वले छाती फुलाई
अधुरा काम पूरा गर्न
तिम्रो सालिकमा माल्यार्पण गरी
तिम्रो बचनको कसम खाएर
मोर्चामा तैनाथ भई बसेका छन्
युगान्तकारी परिवर्तनलाई अङ्गिकार गर्दै
तिमीले देखेको सपना साकार पार्न ।

तिम्रो सिपमा संसार नाचिरहेको छ
तिमीले कुटो, कोदालो र गैँती नबोकी
हँसिया, हतौडा, बेल्चा र फोरुवा
आरन, सुजेरो र घट्टा
इन्जिन र मेशिन नचलाई बस्यौ भने
ढुङ्गा, माटो रड इट्टा र सिमेन्ट उचाल पछार नगरी
विद्यालय र कार्यालयमा चुपचाप हात बाँधी बस्यौ भने
कल कारखानाको ढोका खोली काम नथाले सम्म
तिमीले कम्प्युटर र रोवर्ट नचलाए पछि
पृथ्वी जिवित मुर्दाहरुको सहर जस्तो सुनसान भई
संसारलाई मृत घोषणा गरे हुन्छ ।

तिम्रो हक अधिकार खोसिएर
तिमीलाई प्रताडित बनाइन्छ किन ?
तिम्रो चेतनाको ढोका खुल्नु पर्ने
तिमीले अब युद्ध हार्न हुन्न
तिम्रो साहस
तिम्रो धैर्यता
तिम्रो क्रान्तिकारिता
वर्ग संघर्षको अनुपम उदाहरण हो
तिमी मोर्चा कसी युद्ध लडी बस ?
तिम्रा असहमतिका बुँदाहरु के के हुन ?
तिम्रो आन्दोलनमा हाम्रो साथ रहन्छ
श्रमिक, तिमी वर्गीय ऊर्जा हौ
ऊर्जाले संसार चल्नु पर्छ ।