शंकर पोखरेल नेतृत्वमा एमालेको पुस्तान्तर- मदनको लिगेसी, ओलीको उत्तराधिकार

देश अप्रत्याशित संकटको भूमरीमा परेको छ । जुनसुकै आग्रह, दुराग्रह वा योजनामा जेनजी आन्दोलन भएको भए पनि आखिर एक न एक दिन देशले यस्तो कुनै घटना व्यहोर्नु नै थियो, भयो पनि । यसले मुख्य मुख्य राजनीतिक दललाई रूपान्तरण, पुस्तान्तर, पुनर्गठन र समग्रमा गहन समीक्षा गर्नुपर्ने ठाउँमा ल्याएको छ । घटनाक्रमको मुख्य केन्द्र नेकपा (एमाले), त्यसको नेतृत्व र सिङ्गो सांगठानिक पङ्क्ति बन्न पुग्यो । त्यसैले अरुलाई भन्दा बढी चुनौती एमालेका निम्ति छ ।

यस्तो जटिल परिस्थितिलाई फेरि पनि नेकपा एमालेबाट मात्रै हल गर्न सकिन्छ । उसले नेतृत्व र जिम्मेवारीको सही प्रयोगमार्फत देश र पार्टी दुवैको हित सुनिश्चित गर्न सक्दछ । त्यसका लागि योग्य नेता शंकर पोखरेल हुन् । उनी विद्यार्थी राजनीति हुँदै पार्टीको सङ्गठित सदस्य बनेका, अनुभव, सिद्धान्तमा विश्वास गर्ने, अनुशासित र निष्कलंक छविका नेता हुन् । उनको पुस्तामा थोरै बेदागी नेताभित्र उनी अग्रणी हुन् ।

शंकरको राजनीतिक यात्रा केवल व्यक्तिगत उपलब्धिमा सीमित छैन, मदन भण्डारीको जबजको लिगेसीको निरन्तरतामा आधारित पनि छ । मदन भण्डारीले नेपाली राजनीति र एमालेलाई लोकतान्त्रिक, जनमुखी र सिद्धान्तमा आधारित नेतृत्वको मार्गदर्शन दिए । उनको योगदानले पार्टीलाई जनताको विश्वास र राष्ट्रिय हितमा केन्द्रित बनायो । शंकरले यही लिगेसीलाई आत्मसात् गर्दै पार्टी र राष्ट्र दुवैको हितमा काम गर्ने प्रतिबद्धता देखाएका छन् । उनले नेतृत्वको सत्ता वा व्यक्तिगत स्वार्थ होइन, सिद्धान्त, अनुशासन र राष्ट्रप्रतिको जिम्मेवारीलाई सर्वोच्च प्राथमिकतामा राखेका छन् ।

नेपालमा वर्तमान राजनीति अस्थिर र अनिश्चित छ । दलभित्रको गुटबन्दी, सत्ताको भागबन्डा र व्यक्तिगत स्वार्थले नीति कार्यान्वयनमा बाधा पुर्‍याउँदै आएको छ । जनता स्थिर नेतृत्व,परिणाममुखी नीति र विकास निर्माणको अपेक्षा राख्छन् । तर, राजनीतिक अस्थिरता र नेतृत्व संकटले जनविश्वास कमजोर पारेको छ । यस्तो अवस्थामा एमालेले सक्षम नेतृत्वमार्फत मात्र आफ्नो संगठन बलियो बनाउन र राष्ट्रहित सुनिश्चित गर्न सक्छ । शंकरले यही क्षमताको उदाहरण प्रस्तुत गरेका छन् ।

आजको चुनौतीपूर्ण राजनीतिक परिवेशमा उनको नेतृत्वमा एमालेले देश र पार्टी दुवैको हित सुनिश्चित गर्दै स्थिर, जिम्मेवार र राष्ट्रमुखी नेतृत्वको उदाहरण प्रस्तुत गर्न सक्छ । उनले पार्टीलाई पुनःसंगठित, अनुशासित र दीर्घकालीन लक्ष्यमा केन्द्रित बनाउने क्षमता राख्छन् । यसरी, एमाले र राष्ट्र दुवैको भविष्य उज्ज्वल बन्ने सम्भावना अत्यन्त उच्च देखिन्छ ।

केपी शर्मा ओलीले वर्तमान राजनीतिक र संगठनात्मक परिस्थितिमा शंकर पोखरेललाई नेतृत्व हस्तान्तरण गर्नु आवश्यक छ । पार्टीभित्रको लामो अस्थिरता, विवाद र गुटबन्दीले एमालेको शक्ति र प्रभावमा कमी ल्याएको छ । ओलीको नेतृत्वमा पार्टी भित्रका गुट र वैचारिक मतभेद लामो समयदेखि स्पष्ट रूपमा देखा परेका छन् । शंकरलाई अध्यक्ष बनाउनुको कारण केवल व्यक्तिगत प्रतिस्थापन होइन । यो पार्टी एकता,संगठनात्मक स्थिरता र दीर्घकालीन रणनीतिक मजबुति सुनिश्चित गर्ने उपाय पनि हो ।

शंकरको नेतृत्वले पार्टी भित्रको गुटबन्दी मत्थर पार्दै अन्य पार्टीभित्रका सबै धारलाई समेट्ने क्षमता राख्छ । जब पार्टी एकजुट हुन्छ, तब मात्रै यसले नीति निर्माण, विकास योजना कार्यान्वयन र राष्ट्रिय निर्णय प्रक्रियामा दीर्घकालीन स्थिरता ल्याउन सक्छ ।

उनको नेतृत्वले पार्टीभित्र अनुशासन, आर्थिक पारदर्शिता र जबाफदेहिता कायम गर्नेछ । यो केवल पार्टीभित्रको स्थिरता मात्र होइन, राष्ट्रिय हित र जनताको विश्वासको पुनः स्थापनाका लागि पनि आवश्यक छ । ओलीले पार्टी सत्ता वा व्यक्तिगत प्रभाव कायम राख्नुको सट्टा, शंकर पोखरेललाई नेतृत्व हस्तान्तरण गर्नुको मुख्य उद्देश्य पार्टीको दीर्घकालीन मजबुती, राष्ट्रिय हित र लोकतान्त्रिक मूल्यको संरक्षण पनि हो ।

यति चर्चा गर्दा बिर्सनुहुँदैन कि, शंकरले केही ‘सीप’, ‘कला’ वा क्षमता राख्दैनन् । उनले भ्रष्टाचार गर्ने ‘कला’ जानेनन् । गुट बनाएर त्यसलाई चम्काउने र भरिभराऊ बनाउने ‘सीप’ जानेनन् । नैतिक पतन र चरित्रहीनताका कुनै पनि विषय, घटना र चर्चाभित्र उनी छैनन् । यिनले नजानेका केही ‘सीप’, ‘कला’ भएकाहरू हावी हुने राजनीतिककै कारण मूलधारको राजनीतिप्रति वितृष्णाको उपज जेनजी आन्दोलन थियो । त्यसैले अब शंकर र उनीजस्ता राजनीतिक मानिस राजनीतिको केन्द्रमा स्थापित हुनुपर्छ ।

उनले पार्टीभित्र नवयुवालाई सक्रिय रूपमा संलग्न गराउने नीति अपनाएका छन् । यो रणनीति केवल पार्टीको दीर्घकालीन मजबुतीका लागि मात्रे होइन, यसले नेतृत्वमा निरन्तरता, वैचारिक स्पष्टता र नवप्रवर्तनशील दृष्टिकोण सुनिश्चित गर्छ । ओलीले शंकरलाई नेतृत्व हस्तान्तरण गरेमा पार्टीले केवल वर्तमान संकट समाधान मात्रै गर्दैन, भविष्यका चुनौतीको सामना गर्न सक्षम रणनीति निर्माण गर्न पनि सक्षम हुनेछ ।

मदन भण्डारीको जबजको लिगेसी केवल पार्टीको बल र संगठनात्मक दृष्टि होइन, यो नेतृत्वमा सिद्धान्त र जनमुखी दृष्टिकोणको निरन्तरता पनि हो । शंकर पोखरेलले मदनको लिगेसीलाई निरन्तरता दिँदै पार्टी निर्णय, नीति कार्यान्वयन र राष्ट्रिय हितमा निर्णायक भूमिका निर्वाह गर्ने वातावरण सिर्जना गरेका छन् । यही कारण ओलीले आफ्नो व्यक्तिगत सत्ता स्थापनामा नअड्किएर शंकरलाई नेतृत्व हस्तान्तरण गर्नु पार्टी र राष्ट्र दुवैको हितमा महत्त्वपूर्ण कदम हो ।

एमालेको बल र प्रभाव केवल संगठनात्मक संरचना र नेतृत्वमा मात्रै निर्भर  हुँदैन । यसले राष्ट्रिय हित र समग्र विकासमा पनि निर्णायक प्रभाव पार्छ । शंकर पोखरेलले पार्टी निर्णय प्रक्रियामा पारदर्शिता र जबाफदेहिता कायम गरेर राष्ट्रिय हितको रक्षा गर्नेछन् । उनी केवल पार्टी अध्यक्ष मात्रै हुने होइनन्, उनी राष्ट्र निर्माणको प्रक्रियामा निर्णायक, अनुशासित र दूरदर्शी नेता पनि हुन् ।

नेतृत्व केवल सत्ताको दाबी होइन । नेतृत्व भनेको जिम्मेवारी, दूरदर्शिता र राष्ट्रप्रतिको प्रतिबद्धता पनि हो । शंकरको नेतृत्वले पार्टी र राष्ट्र दुवैको हितलाई प्राथमिकता दिँदै नीति निर्माण,विकास कार्य र सामाजिक न्यायमा सक्रिय योगदान दिन सक्छ । यसबाट एमालेले केवल चुनाव जित्ने शक्ति मात्र नभई राष्ट्रिय नीति र विकास प्रक्रियामा निर्णायक दल बन्ने अवसर पाउँछ ।

नेपालमा दीर्घकालीन स्थिरता ल्याउन नेतृत्वले कार्यान्वयन,अनुशासन र सङ्गठित सदस्यहरूको सहभागितामा जोड दिनुपर्छ । उनको नेतृत्वमा पार्टीले यी सबै अभियानलाई सँगै राखेर सशक्त, अनुशासित र राष्ट्रमुखी सङ्गठनको उदाहरण प्रस्तुत गर्न सक्छ । उनका अनुभव, सिद्धान्त र संगठनात्मक क्षमता पार्टीलाई राष्ट्रिय हितमा केन्द्रित रणनीति कार्यान्वयनमा सक्षम बनाउँछ ।

उनले पार्टीभित्र विवाद र गुटबन्दी समाधान गर्दै सबै पार्टी सदस्यलाई एकजुट गर्ने क्षमता देखाएका छन् । पार्टी एकजुट हुँदा मात्र यसले राष्ट्रिय नीति,विकास र स्थिरतामा निर्णायक भूमिका खेल्न सक्छ । शंकर पोखरेलको नेतृत्वले यही अवसर प्रस्तुत गर्दछ । उनी पार्टी नेतृत्वको मात्र होइन, राष्ट्र निर्माणको प्रक्रियामा निर्णायक र जिम्मेवार नेता हुन् ।

वर्तमान राजनीतिक चुनौती जस्तै अस्थिर गठबन्धन, विकासमा ढिलाइ, भ्रष्टाचार र नेतृत्व संकटको सामना गर्न शंकर पोखरेलको नेतृत्वमा पार्टीले दृढ रणनीति, अनुशासन र पारदर्शिताको माध्यमबाट समाधान खोज्न सक्छ । नेतृत्वले केवल पार्टीको आन्तरिक संरचना मात्रै सुधार्दैन, यसले राष्ट्रिय निर्णय प्रक्रिया,विकास योजना र नीति कार्यान्वयनमा दीर्घकालीन स्थिरता पनि ल्याउँछ ।

अन्ततः एमाले र राष्ट्र दुवैको हित सुनिश्चित गर्ने जिम्मेवारी अबको नेतृत्वको काँधमा छ । उनी अनुभव, सिद्धान्त र संगठनात्मक क्षमता बोकेका नेता हुन्, जसले यो जिम्मेवारी सहजै निर्वाह गर्ने ल्याकत राख्दछन् ।  उनको नेतृत्वमा पार्टीले एकजुट, सशक्त, र राष्ट्रमुखी दिशा लिनेछ । यसले केवल वर्तमान राजनीतिक चुनौतीको समाधान मात्रै गर्दैन कि,भविष्यका चुनौतीहरू सामना गर्न पनि पार्टीलाई सक्षम बनाउँछ । उनी जे भन्छन्, जे गर्छन्, विचार, सिद्धान्त र नेतृत्वको अधीनमा रहेर भन्छन्, गर्छन् ।

केपी शर्मा ओलीले वर्तमान राजनीतिक र संगठनात्मक परिस्थितिमा शंकर पोखरेललाई नेतृत्व हस्तान्तरण गर्नु आवश्यक छ । पार्टीभित्रको लामो अस्थिरता, विवाद र गुटबन्दीले एमालेको शक्ति र प्रभावमा कमी ल्याएको छ । ओलीको नेतृत्वमा पार्टी भित्रका गुट र वैचारिक मतभेद लामो समयदेखि स्पष्ट रूपमा देखा परेका छन् । शंकरलाई अध्यक्ष बनाउनुको कारण केवल व्यक्तिगत प्रतिस्थापन होइन । यो पार्टी एकता,संगठनात्मक स्थिरता र दीर्घकालीन रणनीतिक मजबुति सुनिश्चित गर्ने उपाय पनि हो ।

उनले पार्टी र राष्ट्र दुवैको हितलाई सर्वोच्च प्राथमिकता दिनेछन् । उनको दृष्टि, निर्णय क्षमता र अनुभवले एमालेलाई केवल शक्तिशाली दल बनाउने मात्र होइन, राष्ट्रिय हित, विकास र लोकतन्त्रको रक्षा गर्ने दल पनि बनाउनेछ । शंकरको नेतृत्वले मात्रै एमाले पार्टी र नेपाल राष्ट्र दुवैको भविष्य सूर्य जस्तै चम्किलो बनाउँछ ।

आजको चुनौतीपूर्ण राजनीतिक परिवेशमा उनको नेतृत्वमा एमालेले देश र पार्टी दुवैको हित सुनिश्चित गर्दै स्थिर, जिम्मेवार र राष्ट्रमुखी नेतृत्वको उदाहरण प्रस्तुत गर्न सक्छ । उनले पार्टीलाई पुनःसंगठित, अनुशासित र दीर्घकालीन लक्ष्यमा केन्द्रित बनाउने क्षमता राख्छन् । यसरी, एमाले र राष्ट्र दुवैको भविष्य उज्ज्वल बन्ने सम्भावना अत्यन्त उच्च देखिन्छ ।

समग्रमा, शंकर पोखरेल केवल पार्टी अध्यक्ष मात्र होइनन्, उनी मदन भण्डारीको जबजको लिगेसीको निरन्तरता बोकेका, राष्ट्र निर्माणको प्रक्रियामा निर्णायक, अनुशासित र दूरदर्शी नेता हुन् । ओलीले आफ्नो व्यक्तिगत सत्ता स्थापनामा नअड्किँदै शंकरलाई नेतृत्व हस्तान्तरण गर्नु पार्टी र राष्ट्र दुवैको हितमा अपरिहार्य कदम हो । एमालेको बल, राष्ट्रको स्थिरता र लोकतन्त्रको रक्षा शंकर पोखरेलको नेतृत्वमा मात्र सुनिश्चित हुनेछ ।