
काठमाडौं । नेपालको दूरसञ्चार क्षेत्रमा आफ्नो बलियो उपस्थिति जनाउँदै आएको एनसेलको भविष्यलाई लिएर यतिबेला तीव्र चर्चा छ । २५ वर्षका लागि सञ्चालन अनुमति पाएको एनसेलको म्याद करिब पाँच वर्ष बाँकी रहँदै सरकारीकरणको कसरत चलिरहेको छ ।
नेपाल सरकारको दूरसञ्चार नीति, २०६० र दूरसञ्चार ऐन, २०५३ अन्तर्गत स्थापना भएको यो देशको पहिलो निजी जीएसएम मोबाइल सेवा प्रदायक कम्पनी हो । २०६१ साल भदौ १६ गते अनुमतिपत्र प्राप्त गरेको एनसेलको २५ वर्षे म्याद २०८६ साल भदौ १५ गते सकिँदैछ । तर, म्याद सकिन पाँच वर्ष बाँकी छँदै कम्पनीलाई सरकारीकरण गर्ने वा नगर्ने भन्ने विषयमा चलेको बहसले सिंगो दूरसञ्चार क्षेत्र र विदेशी लगानीमा तरंग पैदा गरेको छ ।
विदेशी लगानी रहेको एनसेललाई ऐनको दफा ३३ ले सरकारी स्वामित्वमा ल्याउने सक्ने बाटो सरकारलाई दिएको छ । यो व्यवस्था अनुसार ५० प्रतिशतभन्दा बढी विदेशी लगानीको दूरसञ्चार सेवाप्रदायकको जग्गा, भवन, यन्त्र, उपकरण तथा संरचनामा २५ वर्षे लाइसेन्सको अवधि समाप्त भएपछि सरकारको स्वामित्व कायम हुन्छ ।
अहिले एनसेलमा विदेशी कम्पनी रेनोल्ड होल्डिङको ८० प्रतिशत र नेपाली कम्पनी सुनिभेरा क्यापिटल भेन्चरको २० प्रतिशत सेयर रहेको छ । ५० प्रतिशतभन्दा कम विदेशी लगानी भएमा त्यस्तो सम्पत्तिमा सरकारको स्वामित्व कायम हुँदैन । तर ५० प्रतिशतभन्दा कम विदेशी लगानीमा झार्नको लागि सरकारले नै कानुनको बाटो छेकेको छ ।
सरकारले एनसेल व्यवस्थापनलाई काम गर्न सहज वातावरण नबनाएको विषयमा हालै उद्यमीहरुबीचको बैठकमा समेत छलफल भएको थियो । सामान आयातदेखि विदेशी कम्पनीलाई पैसा भुक्तानीका लागि समेत एनसेलले अवरोध झेल्दै आएको छ । जेनजी आन्दोलनको बेला अन्य नेपाली उद्योगहरुमा जस्तै एनसेलमा पनि आगजनी र लुटपाट भएको थियो ।
यस्ता घटनाले एकातिर नेपालमा विदेशी लगानी निरुत्साहन भइरहेको छ भने अर्कोतर्फ एनसेलजस्ता ठूला लगानी समेत जोखिममा पारेर थप गलत सन्देश गइरहेको टिप्पणी उद्योग वाणिज्य महासंघका पदाधिकारीहरुले गरेका छन् ।
कानुनी व्यवस्था र टकराव
दूरसञ्चार ऐन २०५३ को दफा २५ मा अनुमतिपत्रको अवधि र नवीकरण सम्बन्धी व्यवस्था छ । जसअनुसार अनुमतिपत्रको अवधि बढीमा २५ वर्षको हुने उल्लेख रहेको छ । जसको व्याख्या सरकार र लगानीकर्ताले आ–आफ्नो अनुकूलतामा गरिरहेका छन् ।
उक्त व्यवस्था अनुसार १० वर्षमा पहिलो पटक, १५ वर्षमा दोस्रो पटक र २० वर्षमा तेस्रो पटक नवीकरण गराउनुपर्छ । यसै व्यवस्था अनुसार सरकारले नवीकरण शुल्क लिँदै आएको छ । जस अनुसार एनसेलले ६० अर्ब रुपैयाँभन्दा बढी नवीकरण शुल्क बुझाइसकेको छ । पछिल्लो पटक एनसेलले २० वर्षे नवीकरणबापतको शुल्क किस्ताबन्दीमा तिर्ने सर्तमा अनुमतिपत्र नवीकरण गरेको थियो ।
अनुमतिपत्र बिक्री वा हस्तान्तरण सम्बन्धी कानुनी व्यवस्था छ । स्वामित्व हस्तान्तरण दफा २७ ले कुनै पनि अनुमतिपत्र प्राप्त कम्पनीले आफ्नो शेयर बिक्री वा हक हस्तान्तरण गर्न सक्ने स्पष्ट व्यवस्था गरेको छ । यसका लागि खरिदकर्ता र बिक्रीकर्ताले संयुक्त रूपमा नेपाल दूरसञ्चार प्राधिकरणमा निवेदन दिनुपर्ने र प्राधिकरणले ३० दिनभित्र स्वीकृति दिनुपर्ने प्रावधान छ । यसले लगानीकर्तालाई आफ्नो लगानी बिक्री गरेर बाहिरिने कानुनी अधिकार दिएको छ ।
दूरसञ्चार कानुनमा नै स्पष्ट रुपमा व्याख्या गरिएको व्यवस्थालाई काट्दै सरकारले जबरजस्ती रुपमा एनसेलको स्वामित्व हत्याउने कसरत गर्दै आएको आरोप लागेको छ । अहिले सरकारी स्वामित्व (दफा ३३) नै विवादको सबैभन्दा ठूलो जड देखिन्छ । यसअनुसार ५० प्रतिशतभन्दा बढी विदेशी लगानी भएको कम्पनीको २५ वर्षे अनुमतिपत्र अवधि सकिएपछि त्यसका सम्पूर्ण चलअचल सम्पत्ति, उपकरण र संरचना स्वतः नेपाल सरकारको स्वामित्वमा आउनेछ । एनसेलमा हाल ८० प्रतिशत विदेशी लगानी रहेकाले यो दफा उसप्रति आकर्षित हुने देखिएको जानकारहरु बताउँछन् ।
संसदीय समितिहरूले समेत एनसेललाई सरकारी स्वामित्वमा ल्याउनुपर्नेमा जोड दिँदै आएका छन् । विगतमा राज्य व्यवस्था तथा सुशासन समितिलगायत अन्य संसदीय समितिले पनि एनसेललाई सरकारको स्वामित्वमा ल्याउनका लागि आवश्यक कार्य गर्न निर्देशन दिएको थियो ।
एनसेलको शेयर खरिद–बिक्रीबारे छानबिन गर्न गठित पूर्वमहालेखापरीक्षक टंकमणि शर्मा संयोजकत्वको समितिले पनि २५ वर्षपछि सरकारी स्वामित्वमा आउने गरी शर्त राख्न सुझाएको थियो । यसैलाई आधार मान्दै सरकारले गत वर्ष एनसेलको अनुमतिपत्र नवीकरण गर्दा एउटा कठोर सर्त थप्यो । जुन सरकारले २५ वर्षपछि एनसेल सरकारी स्वामित्वमा आउने शर्त राखी पाँच वर्षको लागि अनुमतिपत्र नविकरण गरेको थियो ।
२०८० फागुन ६ गतेको मन्त्रिपरिषद् निर्णयमा साबिकमा कायम रहेको शेयर स्वामित्वको संरचनामा कुनै फेरबदल गर्न नपाइने सर्तमा नवीकरण गर्ने विषय समेत त्यसमा समावेश गरेको थियो । २० वर्षको लाइसेन्स अवधि पूरा गरेपछि गत वर्ष यही सर्तको आधारमा एनसेलको अनुमतिपत्र अन्तिम पाँच वर्षका लागि नवीकरण भएको थियो ।
‘एनसेलले सञ्चालन गरिरहेको सेवाको निरन्तरता सुनिश्चित गर्न अनुमतिपत्रवालाको प्राविधिक, वित्तीय तथा व्यवस्थापकीय क्षमता पुष्टि हुने देखिएमा अनुमतिपत्रको २५ वर्षको अवधि समाप्त भएपछि दूरसञ्चार ऐन, २०५३ को दफा ३३ बमोजिम दूरसञ्चार सेवासँग सम्बन्धित जग्गा, भवन, यन्त्र, उपकरण तथा संरचनामाजा नेपाल सरकारको स्वामित्व कायम गर्ने प्रयोजनका लागि अनुमतिपत्रको नवीकरण गर्दाकै बखत सेवा प्रदायक कम्पनीको साबिकमा कायम रहेको शेयर स्वामित्वको संरचनामा कुनै फेरबदल नगर्ने शर्तसमेत समावेश गरी अनुमतिपत्र नवीकरण गर्ने’, मन्त्रीपरिषद् बैठकको निर्णयमा भनिएको थियो ।
यो निर्णयले दूरसञ्चार ऐनले लगानीकर्तालाई दिएको सेयर बिक्री गर्ने अधिकारलाई बाधा पुर्याएको छ । यदि एनसेलका विदेशी लगानीकर्ताले आफ्नो सेयर स्वामित्व घटाएर ५० प्रतिशतभन्दा कममा झार्न चाहे पनि सरकारको यो निर्णयले बाटो छेकेको छ । यसमा सरकार आफैंले बनाएको कानुनको उल्लंघन गर्दै विदेशी लगानीकर्ताको सम्पत्ति कब्जा गर्ने नियत राखेको आरोप लगानीकर्ताको छ ।
लगानीकर्तामा त्रास, के होला विकल्प ?
केहि समय अगाडी नेपालमा लगानीको वातावरण नभएको भन्दै आजियाटाले एनसेलबाट हात झिक्यो । उसले नेपाल छाड्दै गर्दा यहाँ लगानीको वातावरण चुनौतीपूर्ण र प्रतिकूल रहेको सन्देश समेत दियो । जसले अन्तर्राष्ट्रिय स्तरमा नेपालको लगानीमैत्री छविमा गम्भीर धक्का पुग्यो ।
अहिले पनि एनसेलको स्वामित्व ल्याउनका लागि सरकारले गरेको प्रयासले लगानीकर्तामा सकारात्मक सन्देश दिएको छैन । एनसेलप्रति गरिएको व्यवहारले विदेशी लगानीकर्ताहरुमाझ कस्तो सन्देश पुगिरहेको छ भन्ने हेक्का समेत नराखिएको लगानीकर्ताको गुनासो छ ।
सरकारको दाउ एनसेलको सम्पत्ति कब्जा गर्ने र त्यसलाई आकर्षक मूल्यमा उसैलाई वा अन्य कुनै समूहलाई बेचेर राजस्व उठाउन खोजिएको पनि आँकलन गरिएको छ । सरकारले स्वामित्वमा लिएको सम्पत्तिको मूल्यांकन गरी त्यसको मूल्य तिरेर पुरानै लगानीकर्तालाई पुनः सञ्चालन गर्न दिनसक्छ ।
यदि पुरानो लगानीकर्ताले सरकारले तोकेको मूल्य तिर्न नसके वा नचाहे, सरकारले नयाँ लगानीकर्ता खोज्न सक्छ । तर, नेपालको खस्किँदो दूरसञ्चार बजार र सरकारी व्यवहार देखेर कोही नयाँ लगानीकर्ता अर्बौं लगानी गर्न तयार होला भन्नेमा शंका पनि छ ।
यदि कुनै लगानीकर्ता नआए सरकारसँग एनसेल आफैं चलाउनुको विकल्प रहँदैन । नेपाल टेलिकमलाई नै राम्रोसँग चलाउन नसकेको सरकारले अर्को सेवा प्रदायक कसरी चलाउला ? त्यो अवस्थामा एनसेलका १ करोड ३० लाख ग्राहक नेपाल टेलिकमको नेटवर्कमा थपिँदा सेवाको गुणस्तर के होला ? प्रतिस्पर्धाविहीन बजारमा उपभोक्ताले कस्तो सेवा पाउलान् ? र यसको भविष्य कता मोडिएला ? भन्ने प्रश्नहरू गम्भीर छन् ।
सरकारीकरणपछि दुई कम्पनीको ‘हरिबिजोग’
कुनै पनि निजी कम्पनी सरकारी स्वामित्वमा गएपछि त्यसको अवस्था के हुन्छ ? यो प्रश्न दूरसञ्चार क्षेत्रमा निकै पेचिलो छ । एनसेलको भविष्यलाई लिएर बहस चर्किएकै बेला यसको उत्तर खोज्न धेरै टाढा जानु पर्दैन । नवीकरण शुल्क नतिरेपछि सरकारले नियन्त्रणमा लिएका दुई दूरसञ्चार कम्पनी हेरे पुग्छ ।
यसअघि सरकार आफैले चलाउन पनि नसकेको र अरुलाई चलाउन नदिएको दुई कम्पनीको उदाहरण पर्याप्त छ । जुन युनाइटेड टेलिकम लिमिटेड (युटीएल) र स्मार्ट टेलिकम हुन् । यी दुबैको हालको ‘हरिबिजोग’ले सरकारी व्यवस्थापनको एउटा तीतो यथार्थ प्रस्तुत गर्छ । यी दुई कम्पनीको नियतिले एनसेल सरकारीकरण भएमा त्यसको हविगत पनि यस्तै हुने त होइन भन्ने गम्भीर आशंका जन्माएको छ ।
वि.सं २०८० वैशाखमा नवीकरण शुल्क नतिरेपछि सरकारले स्मार्ट टेलिकमको लाइसेन्स खारेज गरी आफ्नो नियन्त्रणमा लियो । जसको सम्पत्ति, दूरसञ्चार प्रणाली तथा पूर्वाधारहरु दूरसञ्चार प्राधिकरणको नियन्त्रणमा पुग्यो । लाइसेन्स खारेज भएको डेढ वर्ष बितिसक्दा पनि सरकारले कम्पनीको सम्पत्ति मूल्यांकनसम्म गर्न सकेको छैन ।
स्मार्ट टेलिकमले लाइसेन्स, फ्रिक्वेन्सी दस्तुर, रोयल्टी र जरिवाना गरी सरकारलाई करिब २७ अर्ब रुपैयाँ तिर्न बाँकी छ । यो रकम कम्पनीको सम्पत्ति लिलाम गरेर पनि उठ्ने सम्भावना देखिँदैन । सरकारले कम्पनीलाई पुरानै अवस्थामा सञ्चालन गर्न सक्ने अवस्था पनि छैन ।
स्मार्ट टेलिकमको भन्दा फरक छैन युटिएलको कथा पनि । ७ अर्ब ५० करोड रुपैयाँ बक्यौता नतिरेपछि २०८० फागुनमा यसको पनि लाइसेन्स खारेज गरी सरकारीकरण गरिएको थियो । तर, आजसम्म न सरकारले त्यसको सम्पत्ति लिलाम गरेर आफ्नो बक्यौता उठाउन सकेको छ, न त कम्पनीलाई पुनः सञ्चालन गर्ने कुनै योजना नै बनाउन सकेको छ ।
यी दुई कम्पनीलाई सरकारीकरण गर्दा राज्यले आफ्नो बक्यौता उठाउनुको सट्टा उल्टै ठूलो घाटा व्यहोर्नुपरेको छ । स्मार्ट टेलिकम र युटिएलको उदाहरणले निजी क्षेत्रबाट सरकारी स्वामित्वमा कम्पनी ल्याउँदैमा त्यसको सफल सञ्चालन सुनिश्चित हुँदैन भन्ने स्पष्ट पार्छ । अहिले यही नियति एनसेलले भोग्नुपर्ने त होइन भन्ने प्रश्न उठेको छ ।