मजदुरीको सिलसिलामा कोरियाले दिएको सुन्दर उपहार हो ‘नवयुगकी सुम्निमा’ : कवि शकुन आँसु

कवि शकुन आँशुले भर्खरै कवितासंग्रह सार्वजनिक गरिन् ‘नवयुगकी सुम्निमा’ । यस संग्रहमा ४२ थान कविताहरुलाई दुई खण्डमा विभाजन गरिएको छ, ‘समय यात्रा’ र ‘सिली सिलसिला’ नाम दिएर । कवि श्रवण मुकारुङले भने झैं अभिव्यक्तिको उपल्लो तहमा पुगेर लेखिएका छन् ।

डेढ दशकदेखि कविता लेखनमा सक्रिय शकुन आँसुका कविताबारे कवि मुकारुङले विमोचन कार्यक्रममा भनेका थिए, ‘अभिव्यक्तिको उपल्लो तहमा पुगेर कविताले सृजना पस्कनुभएको छ । शकुन आँसुको कविताको शक्ति नै यही हो ।’

पुर्ख्यौली घर खोटाङ भएकी शकुन आँसु मजदुरीको सिलसिलामा एक दशक कोरियामा रहिन् । उनका कविताहरुमा कोरियामा रहँदाका अनुभूतिहरु पनि प्रचुर मात्रामा पाइन्छ । उनै कवि शकुन आँसुलाई हामीले पाँच प्रश्न सोधेका छौंः

एक दशक समय बिताएँ मैले कोरियामा । ‘नवयुगकी सुम्निमा’ कोरियाले नै दिएको सुन्दर उपहार हो । त्यहाँ रहँदाका कठिन परिस्थिति, फरक भाषा र सृजनशील साथीहरूको सङ्गत अनि साहुले दिने गाली र तलब ! यी सारा अनुभूतिहरुलाई मैले कविता बनाएर लखेँ ।

-तपाईलाई के चिजले कविता लेख्न उत्प्रेरित गरिरहन्छ ? कविता लेख्नुको आनन्द के हो ?

मेरो मन एकदमै कोमल छ । स-सानो कुराहरूमा दुखिहाल्छ, जस्ले गर्दा कहिलेकाहीँ रातभरि निदाउन सक्दिनँ । तिनै दुखाका अनुभूतिहरुलाई पनि कवितामा समेट्ने गर्छु ।

अनि हामीले सोचे जसरी समाज चलिरहेको हुँदै । नचाहँदा नचाहँदै मुटु मिचेर अचम्म अचम्मका घटनाहरूको साक्षी बन्नुपर्छ । त्यस्ता घटनाहरुले मलाई एकदमै विछिप्त गराउँछ । त्यस्ताहरुबारे आफ्नो धारणा राख्न म कविताको सहयोग लिने गर्छु ।

अर्को कुरा चाहिँ यात्रामा भेटिने, छुटिनेहरुले केही न कहेी दिएर वा लिएर जान्छन् । त्यसको हिसाबकिताब पनि म कविता लेखेरै चुक्ता गर्नें गर्छु । सायद अशान्त मन, पोखिन नसकेको आँखाको भाव कवितातिर पोखिन्छ सायद । त्यसरी पोखिँदा प्राप्त हुने आनन्द अव्यक्त हुन्छ ।

-कविता लेखनमा के विषयले बढी आकर्षित गर्छ तपाईंलाई ?

म कविभन्दा पहिले त असल पाठक हुँ जस्तो लाग्छ । अग्रज स्रष्टाहरुलाई पनि पढिरहन्छु । उहाँहरुको कविता पढ्दा कुनै न कुनै कुराले प्रेरित गरिरहन्छ । मलाई चाहिँ कवितामा विचार र कलाको सुन्दर संयोजनले धेरै नै आकर्षित गर्छ । अनि पहिचानको मुद्दा र अदिवासी जीवनपद्दतिले बढी आकर्षित गरिरहेको हुन्छ ।

-कोरिया बसाई कविता लेखनको लागि कतिको उर्वर रह्यो ?

एक दशक समय बिताएँ मैले कोरियामा । ‘नवयुगकी सुम्निमा’ कोरियाले नै दिएको सुन्दर उपहार हो । त्यहाँ रहँदाका कठिन परिस्थिति, फरक भाषा र सृजनशील साथीहरूको सङगत अनि साहुले दिने गाली र तलब ! यी सारा अनुभूतिहरुलाई मैले कविता बनाएर लखेँ । त्यसैले कोरिया बस्दा पैसाभन्दा सयौंगुणा बढी अमूल्य चिज केही कमाएँ भने त्यो कविता नै हो ।

-तपाईको कविता सङग्रह पाठकले किन पढ्ने ?

यो कवितासंग्रह पढ्दा पाठकले मैले बाँचेर, भोगेर आएको परिस्थिति र परिवेश पाउनुहुनेछ । विविध विषयवस्तुमाथि मेरा नित्तान्त नीजि जीवनदृष्टिकोण पाउनुहुनेछ । यो कवितासंग्रह शकुन आँसु भन्ने व्यक्तिको प्रतिछाया हो ।

-कसका लागि कविता लेख्नुहुन्छ ? तपाई जस्का लागि कविता लेख्नुहुन्छ, ती मान्छेले तपाईको कविता बुझ्छन् जस्तो लाग्छ ?

म ती मानिसहरुका लागि कविता लेख्नु, जो सकसपुर्ण जीवन बाँचिरहन्छन् । जो परदेशमा पसिना बगाएर रेमिटेन्समार्फत् देश बचाइरहन्छन् । उनीहरुको मिहेनत र पसिनाको सम्मानका खातिर म कविता लेख्छु । परदेश त यस्तो ठाउँ हो, जहाँ मनको कुरा बुझिदिने, सुनिदिने मनहरु अत्यन्तै न्यून भेटिन्छन् । यो तीतो अनुभूति मेरो आफ्नै भोगाइ पनि हो ।

मलाई त के लाग्छ भने जो जो नेपालीहरु परदेशमा हुनुहुन्छ, उहाँहरु सबै कवि लेखक हो । कसैले अक्षरको सहारा लिएर लेख्छन्, कसैले यसै छाडिदिन्छन् । मेरा कविता जसले जसरी बुझ्नुहुन्छ, उहाँहरु स्वतन्त्र हुनुहुन्छ । तर, यति चाहिँ भनिहालुँ, मैले जसका लागि कविता लेख्छु, उहाँहरुले मेरा कवितामा कतै न कतै आफूलाई पाउनुहुन्छ सायद ।

०००